عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان عنوان کرد:
هیچ جامعه‌ای بدون توجه به تعلیم وتربیت نمی‌تواند به رشد برسد
عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان گفت: مهم‌ترین چالش‌ها و راهکارهای ارتقای نظام تعلیم و تربیت؛ آینده نگری، مراقبت مداوم از سرمایه انسانی، ارتباط پیوسته دانشگاه و آموزش و پرورش، داده‌محوری و بازگرداندن اختیارات به مدارس هستند.
نشست و تخصصی علمی «بررسی چالش‌های پیش روی تحول در زیست بوم جدید منابع انسانی آموزش و پرورش» که با حضور جمعی از مدیران آموزش و پرورش استان‌ها در سالن جلسات دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش برگزار شد. در این نشست دکتر مهدی نامداری پژمان عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان، با تأکید بر اهمیت سرمایه انسانی گفت: برای تحول در آموزش و پرورش، باید تحول در انسان و منابع انسانی به وجود آید.
وی افزود: امروز دیگر سخن گفتن از اهمیت آموزش و پرورش بدیهی است. همه شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با کیفیت سرمایه انسانی پیوند دارند و هیچ جامعه‌ای بدون توجه به تعلیم وتربیت نمی‌تواند به رشد برسد.
این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به تجربه کشور آلمان پس از جنگ جهانی دوم، گفت: آنچه این کشور را به موفقیت رساند ثروت مالی نبود، بلکه توجه به آموزش و پرورش و سرمایه انسانی بود.
نامداری پژمان با بیان اینکه آموزش و پرورش در هر دوره‌ای با شرایط تازه‌ای روبه‌روست، گفت: امروز یکی از مهم‌ترین شرایط؛ ورود ابزارهای نوین آموزشی و به‌ویژه هوش مصنوعی به آموزش و پرورش است. بسیاری از دانش‌آموزان پاسخ پرسش‌های خود را به جای معلم، از این ابزار می‌گیرند. این تغییر نشان می‌دهد که نقش منابع انسانی همانند گذشته نیست و باید نگاه تازه‌ای به جذب، نگهداشت و رشد معلمان داشت.
وی افزود: نگاه به نیروی انسانی نباید ثابت و بی‌تحرک باشد. معلم باید در مسیر رشد دائمی قرار گیرد. اگر چنین نگاهی وجود نداشته باشد، آموزش و پرورش نمی‌تواند به جایگاه شایسته برسد.
عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان همچنین بر ضرورت ارزیابی دقیق و عادلانه نیروی انسانی تأکید کرد و گفت: تا زمانی که نقاط قوت و ضعف معلمان شناخته نشود، برنامه‌ریزی برای ارتقا آنان ممکن نیست.
نامداری پژمان کرامت معلم را فراتر از افزایش حقوق دانست و گفت: معلمان نیازمند فضایی هستند که در آن شنیده شوند و امکان گفت وگو و هم فکری داشته باشند. این حلقه های گفت‌وگو در مدارس می‌تواند کیفیت آموزش را به‌طور جدی بالا ببرد.
وی با تاکید بر اینکه مرجع سیاستگذاری در حوزه تعلیم و تربیت، شورای عالی آموزش وپرورش است اظهار داشت: آموزش و پرورش نیازمند یک مرکز تصمیم‌گیری واحد و مقتدر است. موازی کاری و ورود سایر دستگاه ها به حوزه وظایف آن، آسیب جدی به کارکردهای آن در جامعه وارد می کند.
نامداری پژمان همچنین گفت: آینده نگری در آموزش و پرورش ضروری است. اگر آینده‌ای روشن ترسیم نشود، این نهاد به جای کنشگری، صرفاً واکنش نشان خواهد داد. مراقبت مداوم از سرمایه انسانی از راه ارزشیابی و رشد مستمر لازم است و ارتباط دانشگاه و آموزش و پرورش باید پیوسته باشد.
وی اظهار داشت: هزاران دانش‌آموخته علوم تربیتی و روان‌شناسی در کشور داریم که اگر هر یک پروژه‌ای کوچک در آموزش و پرورش انجام دهند، تحولی بزرگ ایجاد خواهد شد.
این استاد دانشگاه بر داده محوری و بازگرداندن اختیارات به مدارس تأکید کرد و گفت: مدرسه باید کانون توجه محله خود باشد. بزرگ‌ترین ساختمان شهر باید مدرسه باشد نه نهادی دیگر، همچنین واگذاری اختیارات به مدارس و تشکیل مجتمع‌های آموزشی می‌تواند راهگشا باشد.
نامداری پژمان در ادامه گفت: ظرفیت‌های بزرگی در کشور وجود دارد، که برای شکوفایی آنها نیازمند همت، تلاش و خود باوری و نیروی انسانی خلاق و نوآور هستیم. اگر خودباوری، اعتماد به نفس و توانمندی نیروی انسانی تقویت و ارتقاء یابد و کارها با همراهی و هم‌فکری همدیگر پیش برود، می‌توانیم به آموزش و پرورشی فاخر و شایسته ملت ایران دست یابیم.